Hoya coriacea Blume (łac. coriaceus = skórzasty, odnosi się do grubych, skórzastych liści rośliny.)
Hoya coriacea została po raz pierwszy opisana przez Carla Ludwiga Blume — niemieckiego botanika, który pracował głównie w Holenderskich Indiach Wschodnich (dzisiejsza Indonezja). Znaleziona została 'w zaroślach, u podnóża góry Salak' ( Góra Salak = Gunung Salak, to wulkan położony w zachodniej części wyspy Jawa w Indonezji, niedaleko miasta Bogor w prowincji Jawa Zachodnia ) Zamieszkuje również rejony: Tajlandii, Półwyspu Malajskiego (Malezja), Sumatry (Indonezja), Jawy (Indonezja) i Filipin. W Singapurze była kiedyś notowana (w XIX wieku m.in. w Changi i Jurong ), ale obecnie uznaje się ją tam za prawdopodobnie wymarłą lokalnie (Nationally Extinct). Blume opublikował opis Hoya coriacea w dziele: "Bijdragen tot de Flora van Nederlandsch Indië" (część 16, lata 1826–1827, strona 1063).
Hoya coriacea to jeden z najbardziej wytrzymałych gatunków hoi ! Lubi jasne, rozproszone światło i wysoką wilgotność – w takich warunkach potrafi zakwitnąć nawet kilka razy do roku. Jako epifit (rosnący w naturze na innych roślinach, ale nie pasożytujący), Hoya coriacea tworzy mikrohabitaty dla owadów i małych organizmów. Jej kwiaty mogą być częścią skomplikowanych sieci zapylania w lasach tropikalnych, działając jak "stacje" żywieniowe dla różnych owadów.
Posiada unikalna strukturę kwiatów: Kwiaty Hoya coriacea mają refleksyjną koronę – ich płatki są wygięte do tyłu, co przypomina kształtem gwiazdę lub małą lampkę, a wnętrze kwiatu pokryte jest gęstymi białymi włoskami, które mogą błyszczeć w świetle – co przyciąga owady zapylające.
Jako ciekawostkę podam fakt żę w Malezji Hoya coriacea jest tradycyjnie używana w medycynie ludowej – napar z liści stosowano na kaszel i astmę.
Hoya coriacea SILVER
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję Wam za słowa pozostawione w komentarzach. Jesteście zawsze tutaj mile widziani!
Thank you for all your words.
Your comments are always very welcome.