Hoya elliptica ‘Philippines’

 

Nie wiem doprawdy czemu tak wiele osób kręci na nią nosem, stawiając na piedestale głównie hoję elliptica splash... Czyżbym ja miała wypaczony gust ?

Przecież elliptica ‘Philippines’ jest zjawiskowa, baaaa, powiedziałabym nawet że to królowa wśród hoi elliptica !

Dojrzałe liście są 2 razy większe od hoi elliptica splash, są dużo bardziej aksamitne, miękkie, do tego z delikatnym, subtelnym wręcz rachitycznym unerwieniem i co ważne, rośnie 2 razy szybciej - W PODŁOŻU !

Uwielbiam ją.

 

Nawet mojemu osiołkowi ( no może do osiołka niepodobny, ale z racji charakteru OSIOŁ to jego drugie, nieoficjalne imię  ) się podoba.

 

 

Miłego, słonecznego weekendu,

Edyta

Jesień. Jesienne piegi na hoi tomataensis. Jesienne zdjecia.

 

 

Raz staruszek, spacerując w lesie,
Ujrzał listek przywiędły i blady
I pomyślał: - Znowu idzie jesień,
Jesień idzie, nie ma na to rady!

I podreptał do chaty po dróżce,
I oznajmił, stanąwszy przed chatą,
Swojej żonie, tak samo staruszce:
- Jesień idzie, nie ma rady na to!

A staruszka zmartwiła się szczerze,
Zamachnęła rękami obiema:
- Musisz zacząć chodzić w pulowerze.
Jesień idzie, rady na to nie ma!

Może zrobić się chłodno już jutro
Lub pojutrze, a może za tydzień
Trzeba będzie wyjąć z kufra futro,
Nie ma rady. Jesień, jesień idzie!

A był sierpień. Pogoda prześliczna.
Wszystko w złocie trwało i w zieleni,
Prócz staruszków nikt chyba nie myślał
O mającej nastąpić jesieni.

Ale cóż, oni żyli najdłużej.
Mieli swoje staruszkowie zasady
I wiedzieli, że prędzej czy później
Jesień przyjdzie. Nie ma na to rady.

“Jesień idzie”  Andrzej Waligórski

 

***

Hoja tomataensis dostała piegów. Ładnych, czerwonych, od jesiennego słońca.

Śmieszny zrobił sie z niej piegusek...

 

 

Hoya tomataensis pochodzi z Tomata, na indonezjskiej wyspie Sulawesii. Niektórzy twierdzą że jest kapryśna i wolno rośnie. Musze przyznać że miałam o niej takie samo zdanie, aż do tej wiosny, kiedy to ścięłam 2 sadzonki i posadziłam w czipsach kokosowych. Metodą prób i błędów, znalazłam złoty środek. Efekt powyżej. Roślina ma ok 5 miesięcy a drabinka ma ok. 80 cm wysokości. To bardzo cenna wskazówka dotycząca uprawy tego gatunku. Hoja ta uwielbia przypuszczalne, szybko wysychające podłoże. Korzenie są tak delikatne i skłonne do gnicia w standardowych podłożach, że czipsy kokosowe są dla niej wybawieniem. Tak samo należy traktowac hoję paulshirleyi ( krewniaczkę tomataensis ) która dopiero w tym roku sporo u mnie podrosła, przesadzona właśnie do czipsów.

 

 

a tutaj porównanie :  Hoya paulshirleyi

 

***

 

U mnie również jesiennie i niestety grypowo. Rozłożyła nas na łopatki na całego, tylko Jakub trzyma się dzielnie i nie daje chorobie ( odpukać :-)

 

Ale na kolorowe, jesienne zdjęcia moich perełek, zawsze mam ochotę :

 

oraz na rydze, które dostarcza mi w czasie choroby babunia, bo wie że je po prostu uwielbiam...

 

 

 

Trzymajcie się zdrowo i do miłego,

Edyta

Nowy gatunek Hoya ???

 

Przyjechała do mnie prosto z Malezji, z Sarawak. Liście są nieprawdopodobnie duże i pięknie unerwione.

Nigdy wcześniej nie widziałam tak spektakularnej rośliny !

 

 

 

***

Nie, to nie są moje imieninowe prezenty - a szkoda

To kolorowe, hojowe przesyłki dla Was.

 

Czyż nie przyjemniej otrzymać taką paczkę ???

 

*

Zakwitł Achimenes ‘Vanilla Ice Cream’

 

i moja kohleria z nasion,

pasowałoby ją jakoś nazwać, nie ? bo zakwitła inaczej niż matecznik...

 

 

Czy u Wa też tak smętnie i deszczowo ? Gdzie to babie lato ? W oranżerii zimno, musiałam uruchomić centralne ogrzewanie... Jedyny plus - są grzyby i ja z tego dobrodziejstwa korzystam codziennie

Uściski,

Edyta